در زبان فارسی، اگر بخواهیم تعجب یا علاقه خود را در ارتباط با چیزی که شنیدیم بیان کنیم، از عباراتی مانند “جدی؟” یا “واقعاً؟” استفاده می‌کنیم.
در موقعیتی مشابه، در زبان انگلیسی از جملات سوالی کوتاه استفاده می‌کنیم:
– You’re late.
– I am? I’m sorry.
در اینجا، بخشی از جمله اول، برای اجتناب از تکرار حذف به قرینه شده است (late در جمله بالا و sick last week در جمله زیر).
– I was sick last week.
– You were? I didn’t know that.
– It’s raining again.
– It is? It was sunny 10 minutes ago.
– There’s a problem with the car.
– There is? What’s wrong with it?
– Bill can’t drive.
– He can’t? I didn’t know that.
– I’m not hungry.
– You aren’t? I am.
– Sue isn’t at work today.
– She isn’t? Is she sick?
در این موقعیت‌ها، برای زمان حال ساده از do /does و برای گذشته ساده از did استفاده می‌کنیم:
– I speak four languages.
– You do? Which ones?
– Tim doesn’t meat.
– He doesn’t? Does he eat fish?
– Nicole got married last week.
– She did? Really?
tag question
همچنین گاهی برای گرفتن تایید یا اطمینان از موافقت طرف مقابل، از جملات سوالی کوتاه در آخر صحبت خود استفاده می‌کنیم:
– I’ts a nice day. isn’t it?
– Yes, it’s perfect.
به این سوالات کوچک، tag questions گفته می‌شود.
اگر جمله خبری اصلی، مثبت باشد، سوال کوتاه بعد از آن منفی خواهد بود:
– Anna lives in Portland. doesn’t she?
– Yes, that’s right.
– You closed the window. didn’t you?
– Yes, I think so.
– Those shoes are nice. aren’t they?
– Yes, very nice.
– Tom will be here soon. won’t he?
– Yes, probably.
و اگر جمله خبری آن منفی باشد، سوال کوتاه بعد از آن شکل مثبت خواهد داشت:
– That isn’t your car. is it?
– No, it’s my mother’s.
– You haven’t met my mother. have you?
– No, I haven’t.
– Emily doesn’t go out much. does she?
– No, she doesn’t.
– You won’t be late. will you?
– No. I’m never late.