قبلاً در چند درس، در مورد ضمیر فاعلی (i) و مفعولی (me) و صفت مالکی (my) صحبت کردیم.
گفتیم ضمیر فاعلی، جانشین فاعل میشود و ضمیر مفعولی به جای مفعول جمله میآید.
صفت مالکی هم مانند هر صفت دیگری، قبل از اسم میآید و مشخص میکند آن اسم متعلق به کیست (my car یعنی ماشینی که متعلق به من است).
در این درس قرار است موضوع ضمیرها را ادامه دهیم و در مورد ضمیر مالکی (mine) صحبت کنیم.
اجازه بدهید این چهار مورد را کنار هم در یک جدول ببینیم:
| ضمیر مالکی | صفت مالکی | ضمیر مفعولی | ضمیر فاعلی |
|---|---|---|---|
| mine | my | me | I |
| yours | your | you | you |
| his | his | him | he |
| hers | her | her | she |
| ours | our | us | we |
| theirs | their | them | they |
توجه کنید که صفت مالکی به تنهایی نمیآید؛ قبل از یک اسم میآید:
My hands are cold.
Is this your book?
Emily gave me her umbrella.
It’s their problem, not our problem.
اما ضمیر مالکی به تنهایی میآید. در واقع وقتی از این ضمیر استفاده میکنیم، میدانیم درباره چه چیزی داریم صحبت میکنیم. احتمالاً در جمله قبل یا جملات قبل به آن اشاره شده است:
Is this book mine or yours?
اگر بخواهیم از صف مالکی استفاده کنیم، باید بگوییم
Is this book my book or your book?
اما برای اجتناب از تکرار زیاد book بهتر است از mine و yours استفاده کنیم.
I didn’t have an umbrella, so Emily gave me hers. (= her umbrella)
It’s their problem, not ours. (= not our problem)
we went in our car, and they went in theirs (= their car)
-is this his camera or hers?
-It’s his.
اگر این دو را کنار هم ببینیم، بهتر میتوانیم موجه تفاوت آنها شویم:
| جمله برای ضمیر مالکی | جمله برای صفت مالکی |
|---|---|
| It’s mine | It’s my money |
| It’s ours | It’s our money |
| It‘s yours | It’s your money |
| It’s his | It’s his money |
| It’s hers | It’s her money |
| It’s theirs | It’s their money |
یک ترکیب رایج : friend of + ضمیر مالکی
اگر بخواهیم به دوستان خود (یا دیگری) اشاره کنیم، به جای friend of me از ترکیب a friend of mine استفاده میکنیم:
I went to the movies with a friend of mine. (a friend of me)
Tom was in the restaurant with a friend of his (a friend of him)
Are those people friends of yours? (friends of you)
whose
فرض کنید میخواهیم بپرسیم این تلفن مال چه کسی است. اگر بخواهیم به کمک صفات مالکی سوال بپرسیم، نمیتوانیم سوال خوبی بپرسیم: is it your phone ?، is it his phone? و …
در اینگونه موارد از کلمه پرسشی whose استفاده میکنیم. توضیح لانگمن برای این کلمه این است:
used to ask which person or people a particular thing belongs to
با دیدن چند نمونه سوال، بهتر معنی آن را درک میکنیم:
Whose phone is this?
دقت کنید که جمله بعد از whose، مانند تمام جملاتی که با کلمات پرسشی دیگر ساخته میشوند، سوالی است. پس جمله whose phone this is اشتباه است.
-Whose money is this?
-It’s mine.
نکته جالب این است که میتوانیم از آوردن اسم یا چیزی که داریم مالکیت آن را سوال میکنیم،صرف نظر کنیم و صرفاً بپرسیم این مال کیست ؟
-Whose is this?
-It’s mine.
-Whose shoes are these?
-They’re John’s.
-Whose are these?
-They’re John’s.