در نوشته دیگری، گفتیم که دهان ما با رعایت سه نکته، یک صدا را تلفظ می‌کند.
در این نوشته، مورد دوم را بیشتر بررسی می‌کنیم: یعنی صدا دار بودن یا بی صدا بودن یک صامت
دو حفره در گلوی انسان قرار دارد که کار آنها تولید صدا هنگام خروج هوا از دهان است. این کار به وسیله به ارتعاش درآوردن تارهای صوتی انجام می‌شود.
تنها کاری که با این دو حفره می‌توانیم بکنیم، فعال کردن یا نکردن آنهاست. با فعال کردن آنها صدا از گلو خارج می‌شود.
برای تلفظ تمام مصوتها (مانند oo) و تلفظ صامتهای صدا دار (مانند z)، ما این تارهای صوتی را فعال می‌کنیم و صدا تولید می‌کنیم.
شاید برایتان جالب باشد که بدانید هنگام تلفظ یک صامت صدادار یا یک مصوت، این دو vocal cord چکار می‌کنند. تصویر زیر وضعیت آنها را در هنگام تولید صدا -یعنی ویبره و لرزش آنها- نشان می‌دهد:
در زیر ویدئوی واقعی این بخش را می‌بینیم:
اگر مایلید درباره این موضوع بیشتر بدانید، می‌توانید این ویدئوی ۴ دقیقه‌ای را در یوتیوب تماشا کنید: لینک
یک تکنیک برای تشخیص صامت صدادار: اگر موقع تلفظ یک صامت صدادار مانند z دست یا انگشت خود را روی گلوی خود قرار دهید، لرزش گلوی خود را احساس می‌کنید اما برای صامت بی‌صدا هیچگونه لرزش و ویبره‌ای را حس نمی‌کنید.
در زیر، نحوه تولید و رفتار فرکانسهای صدا در داخل گلو و دهان و بینی را مشاهده می‌کنید:
تفاوت جفت صداهایی مثل (س و ز) یا (ش و ژ) تنها در همین صدادار یا بی‌صدا بودن آنهاست. صدای /ز/ صدا دار است و /س/ بی‌صدا.
